سرنوشت کهکشان راه شیری چه خواهد شد؟

سستاره شناسان با بررسی تصاویر جدید تلسکوپ «هابل» می گویند نگاهی جدید به کهکشانی بیضی شکل در فاصله ای دوردست از ما می تواند سرنوشت کهکشان «راه شیری» محل استقرار منظومه شمسی و سیاره زمین را آشکار سازد.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «اینوِرس»، تازه ترین تصویر تلسکوپ فضایی «هابل» یک کهکشان بزرگ بیضی شکل با نام «ان جی سی ۴۷۴»- (NGC ۴۷۴) را در فاصله ۱۰۰ میلیون سال نوری از ما نشان داده است. این کهکشان با وسعتی حدودا دو و نیم برابر کهکشان «راه شیری» ما، کهکشانی عظیم و بسیار بزرگ است.

به ساختار عجیب این کهکشان که دقت نماییم، می بینم عموما فاقد جنبه ای خاص و حدودا مُدوَر و گِرد اما با قشرهای لایه ای است که در پیرامون هسته مرکزی قرار دارند. ستاره شناس ها به دنبال کشف این مسئله هستند که چه عاملی باعث ایجاد این قشرها شده است. پاسخ این سوال امکان دارد در آن چیزی نهفته باشد که این کهکشان نمایانگر آن است: نگاهی به آینده «راه شیری» و کهکشان «آندرومیدا».
کهکشان ها در بازه زمانی طولانی مدت تغییر می کنند. بیشتر از ۱۳ میلیارد سال پیش، نخستین کهکشان ها در واقع تکه های کوچکی از ماده بودند. آنها در هم ادغام شدند و ساختارهای بزرگتر و بزرگتر را تشکیل دادند. این فرآیند ادغام همچنان تا امروز ادامه دارد. این مسئله بر «شکل ظاهری» یک کهکشان تأثیر می گذارد و به گوناگونی جمعیت ستاره ای آن می افزاید.
کهکشان راه شیری ما هم بخشی از آن فرآیند است و هم اکنون درحال بلعیدن ریزکهکشان «ساگیتاریوس» (Sagittarius) است. کهکشان راه شیری همینطور در طول عمر خود بین پنج تا ۱۱ کهکشان کوچکتر را بلعیده یا با آنها ادغام شده است.
ستاره شناس ها الان می دانند که کهکشان راه شیری همچنان بخشی از فرآیند ادغام کهکشان ها خواهد بود. این کهکشان حدود ۴.۵ تا ۵ میلیارد سال دیگر آغاز به ادغام با کهکشان «آندرومیدا» (M۳۱) خواهد نمود که تا آن زمان بسیار به ما نزدیکتر شده است. کهکشان «تریانگالام» (M۳۳) هم امکان دارد در این حرکات موزون کهکشانی مشارکت کند.

این رویداد زمانی رخ خواهد داد که هیدروژن موجود در مرکز خورشید به پایان برسد و این ستاره آغاز به تغییر به شکل یک غول سرخ رنگ کند.
پیش نمایشی از آینده کهکشان راه شیری
کهکشان «ان جی سی ۴۷۴» تا حد زیادی شبیه چیزی است که به باور ستاره شناس ها، کهکشان های راه شیری و آندرومیدا بعد از برخورد و ادغام به آن شبیه خواهند شد. آنها بعد از این ادغام دیگر دو کهکشان مارپیچی زیبا نخواهند بود بلکه کنش و واکنش گرانشی بین آنها باعث تشکیل یک کهکشان بیضی حدودا بدون شکل خواهد شد.
زمانی که دو کهکشان به هم نزدیک می شوند، نیروی گرانش نیرومند هر کدام باعث تغییر شکل آنها خواهد شد. جریانات نیرومند گاز و غبار از هر کدام از کهکشان ها خارج خواهد شد و حتی امکان دارد همانند آنچه که در کهکشان ان جی سی ۴۷۴ شاهد می باشیم، قشرهای مرکزی از ماده ایجاد شود.
(شبیه سازی از ادغام کهکشان های راه شیری و آندرومیدا)

در کنار همه اینها، یک خصوصیت بارز ادغام کهکشانی هم وجود دارد و آن عبارت است از «گره های انفجار ستاره ای» (starburst knots) که بر اثر آن ابرهایی از گاز و غبار کنار هم قرار می گیرند که در نهایت به ایجاد شمار زیادی از ستاره های جوان و داغ منجر می شود.
این کار تا زمانی روی خواهد داد که ماده کافی برای تولد ستاره وجود داشته باشد. در نهایت، انفجار تولد ستاره آهسته و متوقف خواهد شد. کهکشان جدید و ناشی از این ادغام یک شکل بیضوی و ملال آور خواهد داشت.



منبع: kamyabonline.com

آخرین مطالب مرتبط