پیدایش یک حفره خورشیدی ۶۰ برابر زمین
به گزارش کمیاب آنلاین، یک حفره تیره هیولایی معروف به «حفره تاجی» اخیرا در نزدیکی خط استوای خورشید ظاهر شده است که سبب شده بادهای خورشیدی با سرعتی خیره کننده به سمت زمین حرکت کنند.
به گزارش کمیاب آنلاین به نقل از ایسنا و به نقل از اس ای، یک حفره غول پیکر در جو خورشید که بیشتر از پنج برابر قطر مشتری است، باد خورشیدی قدرتمندی را آزاد می کند که در منظومه شمسی روانه می شود.
این لکه، حفره تاجی نامیده می شود و هم اکنون دور از زمین می چرخد، اما چند روز پیش در حالیکه در موقعیت روی خط استوای خورشید قرار داشت، به سمت ما نشانه رفته بود و جریانی از ذرات را در جهت زمین راهی کرد.
البته نتیجه هیچ چیز نگران کننده ای نشد و تنها یک طوفان خفیف خورشیدی به وجود آورد، اما این حفره با ورود به دوره بیشینه فعالیت خورشید به الگوی گسترده تری از تابش های خورشیدی شایع کمک می نماید.
قابل ذکر است که خورشید اخیراً کاملا نامرتب و دور از انتظار رفتار کرده است.
ستاره ی منظومه ی ما چرخه های فعالیتی را پشت سر می گذارد که در آن لکه های خورشیدی، شراره های خورشیدی، پرتاب جرم تاجی و حفره های تاجی فعال تر می شوند. این فعالیت پیش از کاهش مجدد به سمت کمینه فعالیت خورشیدی، یعنی دوره ای از آرامش نسبی و حداقل فعالیت، به اوج و بیشینه فعالیت خورشیدی افزایش خواهد یافت.
به نظر می آید که این چرخه توسط چرخه های مغناطیسی خورشید هدایت می شود یا همزمان با آن است که طی آن قطبیت میدان مغناطیسی خورشید معکوس می شود و قطب های شمال و جنوب آن مکانهای خویش را تغییر می دهند.
این جابجایی در بیشینه فعالیت خورشیدی اتفاق می افتد که مقرر است در سال ۲۰۲۴ رخ دهد.
شما احتمالا در مورد لکه های خورشیدی، شراره های خورشیدی و پرتاب جرم تاجی شنیده اید.
لکه خورشیدی یک لکه موقت در خورشید است که در آن میدان های مغناطیسی، کمی قوی تر می شوند. این منجر به ایجاد یک لکه تیره روی صورت خورشید می شود که نسبت به بقیه سطح و جو خورشید سردتر است.
شراره های خورشیدی و پرتاب جرم تاجی هم فوران هایی هستند که اکثرا با لکه های خورشیدی همراه هستند و در اثر انتشار عظیم انرژی که به علت شکستن و اتصال مجدد خطوط میدان مغناطیسی رخ می دهد، ایجاد می شوند.
در مقابل، یک حفره تاجی، ناحیه بزرگی است که میدان مغناطیسی خورشیدی در آن باز می شود. آنها را نمی توان در طیف نور مرئی مانند لکه های خورشیدی مشاهده کرد، اما وقتی به طول موج های فرابنفش نگاه می نماییم، لکه های بزرگ و تیره ای را می بینیم که از محیط اطراف خود کم رنگ تر هستند، چون که خنک تر هستند.
از آنجاییکه میدان مغناطیسی باز است، بادی که دائماً از خورشید می وزد، می تواند با سهولت بیشتری فرار کند. نتیجه اینست که ذرات خورشیدی و پلاسمای قوی تری به سمت منظومه شمسی منفجر می شوند و در اطراف هر سیاره ای که امکان دارد در مسیرشان باشد جریان پیدا می کنند.
این حفره فعلی که الان در سمت دور خورشید از ما قرار گرفته است، یک حفره بزرگ است. بر اساس گزارش ها، طول آن حدود ۸۰۰ هزار کیلومتر است. این در شرایطی است که قطر بزرگترین سیاره منظومه شمسی یعنی مشتری حدود ۱۴۰ هزار کیلومتر و قطر زمین ۱۲۷۴۲ کیلومتر است.
این حفره در حوالی ۲ دسامبر رو به زمین بود و باد خورشیدی حاصل از آن در طول ۴ و ۵ دسامبر به ما برخورد کرد. این طوفان خورشیدی در سطح G۱ تا G۲ بود که خفیف ترین طوفان خورشیدی است که می تواند به زمین برخورد کند و برای ما چیز چندان قابل توجهی نبوده است.
اتفاقی که در برخورد یک طوفان خورشیدی خفیف با جو زمین رخ می دهد اینست که ذرات باد خورشیدی به مگنتوسفر زمین برخورد می کنند و در امتداد خطوط میدان مغناطیسی به سمت قطب های زمین منحرف می شوند و در آنجا در جو فوقانی قطب ها جمع می شوند. در آنجا هم با ذرات جو برای ایجاد یک درخشش شفق قطبی تعامل پیدا می کنند که بسیار تماشایی است.
البته یک طوفان خورشیدی قوی می تواند در شبکه های برق، عملیات ماهواره ای، ارتباطات رادیویی و سیستم های ناوبری تداخل ایجاد نماید. اما این چیزی نیست که با طوفان های سطح G۱ و G۲ اتفاق بیفتد.
طوفان های خورشیدی قوی تر توسط پرتاب های جرم تاجی و شراره های خورشیدی ایجاد می شوند. یک حفره تاجی نسبتاً منفعل است، اما باد خورشیدی قدرتمندتر است.
چرخه خورشیدی فعلی هم اکنون ثابت کرده که بسیار قویتر از آن چیزی است که در ابتدا بنظر می رسید و مقرر است برای مدتی طولانی تر در همین راستا ادامه یابد.
ما قبلاً امسال به علت فوران های خورشیدی و در عرض های جغرافیایی بسیار پایین تر از آن چیزی که معمولا چنین نمایش های درخشانی به آن می رسند، شاهد فعالیتهای شفقی کاملا خیره کننده بوده ایم.
با این وجود کارشناسان پیشبینی کرده اند که حداکثر تعداد لکه های خورشیدی برای چرخه فعلی ۱۷۳ عدد خواهد بود که کمتر از میانگین حداکثر ۱۷۹ عددی است و بسیار پایین تر از بالاترین رکورد ثبت شده در نوزدهمین چرخه خورشیدی با حداکثر ۲۸۵ لکه خورشیدی در ماه مارس ۱۹۵۸ است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(3)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب