تلسکوپ هابل، مارپیچی در دل شیر کوچک مشاهده کرد
کمیاب آنلاین: تلسکوپ فضایی هابل یک کهکشان مارپیچی خیره کننده را مشاهده کرده است که در دل «شیر کوچک» می درخشد.
به گزارش کمیاب آنلاین به نقل از ایسنا، تلسکوپ فضایی هابل اخیرا از در مدار پایین زمین، یک پرتره پیچیده از کهکشان ان جی سی ۳۴۳۰(NGC ۳۴۳۰) که یک کهکشان مارپیچی کلاسیک در فاصله ۱۰۰ میلیون سال نوری از زمین است را در صورت فلکی شیر کوچک مشاهده کرده است.
به نقل از اسپیس، این کهکشان به خودی خود یک مارپیچ خیره کننده از گاز و غبار است که در خطوط ضخیمی که در اطراف مرکز آن می چرخند، شکل گرفته است. لکه های آبی روشنی که در بین این بازوها دیده می شود، مناطقی را نشان داده است که ستارگان جدید در آن شکل می گیرند. نقاط نارنجی که در بالا و پایین تصویر دیده می شوند، کهکشان های پس زمینه دوردست را در پشت کهکشان ان جی سی ۳۴۳۰ نشان می دهند.
درست خارج از ساختار اصلی این کهکشان، چندین کهکشان همسایه دیگر در آن سوی قاب این تصویر قرار دارند. در بیانیه اخیر ناسا آمده است که یکی از آنها در واقع به اندازه کافی نزدیک است که تاثیر گرانشی آن جرقه ای از تشکیل ستاره در ان جی سی ۳۳۰ زده است.
هر دو کهکشان ان جی سی و کهکشان راه شیری کهکشان های مارپیچی هستند، اما کهکشان خانه ما چیزی دارد که آنرا متمایز می کند. کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی میله ای است، دسته بندی که به ساختار متراکم و بیضی شکل ستارگان قدیمی که در قلب کهکشان ما قرار دارند، اشاره دارد.
از طرفی، ان جی سی ۳۴۳۰ به یک کهکشان مارپیچی «کلاسیک» یا «عادی» تبدیل گشته است که فاقد میله مرکزی متراکم از ستارگان باستانی است، اما همچنان بازوهای مارپیچی واضح و متمایزی دارد.
مارپیچ کلاسیک، مارپیچ میله ای، و انواع دیگر شکل های کهکشان، عدسی شکل، بیضوی و نامرتب، به اوایل دهه ۱۹۰۰ برمی گردد، زمانیکه مطالعه کهکشان ها هنوز در مراحل اولیه بود.
شکل متمایز این کهکشان حتی امکان دارد الهام بخش ستاره شناس ادوین هابل بوده باشد تا از آن برای تعریف طبقه بندی کهکشان ها استفاده نماید. در مقاله ای در سال ۱۹۱۶، این اخترشناس حدود ۴۰۰ کهکشان را بر مبنای ظاهرشان گروه بندی کرد: مارپیچی، مارپیچی میله ای، عدسی شکل، بیضی یا نامرتب. این توپولوژی ساده ای بود که اساس طرح های مدرن مورد استفاده امروزی را تشکیل داد.
مطالعه دیگری در اواخر دهه ۱۹۹۰ نشان داد که ان جی سی ۳۴۳۰ نشانه های واضحی از برهمکنش های جزر و مدی با کهکشان همسایه را نشان داده است.
مانند سایر تصاویری که هابل به خانه فرستاده، شاید تصور این که چنین نماهای پیچیده ای از کیهان توسط تلسکوپی که درست بالای جو زمین معلق است، ثبت شده باشد، سخت باشد. این تلسکوپ فضایی ناسا از زمان پرتابش در سال ۱۹۹۰، سه دهه است که در فاصله حدود ۳۲۰ مایل (۵۱۵ کیلومتر) بالای سطح سیاره ما کار می کند.
عمر این تلسکوپ بعد از آنکه از حالت سه ژیروسکوپی به حالت یک ژیروسکوپی تغییر حالت داد، افزایش پیدا کرد. در سال ۲۰۱۱ زمانیکه شاتل فضایی بازنشسته شد، دانشمندان توانایی سرویس دهی به این تلسکوپ را از دست دادند.
هفته گذشته، یک هیئت مستقل متشکل از هشت متخصص سه راه ممکن برای ادامه عملیات هابل در حالیکه به بودجه برنامه ریزی شده ناسا پایبند بود را به ناسا معرفی کردند. کاهش بودجه برای برنامه های نظارت عمومی، کاهش تعداد حالت های ابزارها، یا در سخت ترین حالت، حذف پنج مورد از ۹ ابزار هابل، همچون قابلیت های مادون قرمز مواردی بودند که به آنها اشاره شد. تلسکوپ فضایی جیمز وب می تواند حداقل تا حدی مورد دوم را پوشش دهد.
منبع: kamyabonline.com
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(1)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب