پای صحبت دانشمند ارشد مأموریت نیسار
ماموریت مشترک آمریکا و هند، تصویر بی سابقه ای را از زمین ارائه می دهد
کمیاب آنلاین: نشست پرسش و پاسخ ناسا با دانشمند ارشد ماموریت «نیسار»، اطلاعات جدیدی را درباره ی این کار مشترک آمریکا و هند ارایه داده که مقرر است تغییرات رخ داده در همه چیز را از تالاب ها گرفته تا صفحات یخی و زیرساخت های لطمه دیده در اثر بلایای طبیعی بررسی کند.
به گزارش کمیاب آنلاین به نقل از ایسنا، مأموریت آتی «رادار دهانه ترکیبی ناسا-ایسرو» یا «نیسار»(NISAR) آمریکا و هند مقرر است زمین را طوری رصد کند که هیچ کدام از مأموریت های پیشین رصد نکرده اند و اطلاعاتی را در رابطه با سطح همیشه درحال تغییر سیاره ما عرضه نماید.
به نقل از ناسا، مأموریت نیسار نخستین ماهواره راداری دو باند در نوع خویش را به مدار زمین خواهد فرستاد تا تغییر شکل ناشی از زمین لرزه، رانش زمین و آتشفشان ها را بررسی کند و داده هایی را برای واکنش علمی نسبت به بلایای طبیعی عرضه نماید. همینطور این مأموریت، میزان پیشروی یا عقب نشینی یخچال ها و صفحات یخی را ردیابی خواهد نمود و گسترش و از بین رفتن جنگلها و تالاب ها را زیر نظر خواهد گرفت تا اطلاعاتی را در رابطه با چرخه جهانی کربن به دست بیاورد.
به همان اندازه که تأثیر نیسار متنوع خواهد بود، مسیر پرپیچ وخم مأموریت برای پرتاب هم قابل توجه است. «پل روزن»(Paul Rosen)، دانشمند ارشد پروژه نیسار در «آزمایشگاه پیش رانش جت» ناسا در همه مراحل مأموریت حضور داشته است. روزن به تازگی در یک نشست پرسش و پاسخ، در رابطه با این مأموریت و وجه متمایز آن صحبت کرده است.
ناسا: نیسار چگونه درک ما را در رابطه با زمین بهبود خواهد بخشید؟
روزن: سطح سیاره ما هیچگاه از تغییر دست نمی کشد. این تغییرات از برخی جهات، کوچک و ظریف و از برخی جهات، به یاد ماندنی و ناگهانی هستند. با نیسار، ما این تغییرات را حدودا هر هفته ارزیابی خواهیم کرد و هر پیکسل از زمین را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
ثبت تصاویر از سطح زمین و یخ های آن به شکل مکرر و در چنین مقیاس کوچکی به ما کمک خواهد نمود تا داده ها را در یک تصویر منسجم کنار هم قرار دهیم و سیاره خویش را بعنوان یک سیستم زنده بررسی نماییم.
ناسا: چه چیزی نیسار را از سایر مأموریت های رصد زمین متمایز می کند؟
روزن: نیسار نخستین ماهواره رصد زمین با دو نوع رادار خواهد بود که یک سیستم باند L را با طول موج ۲۵ سانتی متر و یک سیستم باند S را با طول موج ۱۰ سانتی متر شامل می شود.
انعکاس یا نفوذ امواج مایکرو در یک جسم به طول موج آنها بستگی دارد. طول موج های کوتاه تر نسبت به اجسام کوچک تر مانند برگ ها و سطوح ناهموار حساس تر هستند؛ در حالیکه طول موج های بلندتر نسبت به ساختارهای بزرگ تر مانند تخته سنگ ها و تنه درختان واکنش نشان می دهند.
بنابراین، دو سیگنال رادار نیسار به بعضی از خصوصیت های سطح زمین واکنش متفاوتی را نشان خواهند داد. محققان با استفاده از آن چه هر سیگنال نسبت به آن حساس است یا نیست می توانند طیف گسترده تری از خصوصیت ها را نسبت به هر یک از رادارها به تنهایی بررسی نمایند و همان خصوصیت ها را با طول موج های متفاوت ببینند.
ناسا: این تکنولوژی جدید است؟
روزن: مفهوم «رادار روزنه مصنوعی»(SAR) که فرآیندهای زمین را بررسی می کند، به دهه ۱۹۷۰ بازمی گردد که ناسا ماهواره «سی ست»(Seasat) را پرتاب کرد. باآنکه این مأموریت فقط چند ماه به طول انجامید، اما نخستین تصاویر را در نوع خود تولید کرد که چشم انداز سنجش از دور را برای دهه های آینده تغییر دادند.
این مفهوم، من را در سال ۱۹۸۱ بعنوان دانشجوی کالج به لابراتوار پیش رانش جت کشاند. من دو تابستان را برای تحلیل داده های مأموریت صرف کردم. سی ست به برنامه «رادار تصویربرداری شاتل»(Shuttle Imaging Radar) ناسا و بعد از آن به «مأموریت توپوگرافی رادار شاتل»(Shuttle Radar Topography Mission) انجامید.
ناسا: چه سرنوشتی در انتظار داده های این مأموریت است؟
روزن: داده ها با نیاز کاربران در سرتاسر حوزه های علمی مأموریت شامل اکوسیستم ها، کرایوسفر و زمین جامد مطابق خواهند بود و علاوه بر آن، کاربردهایی را فراتر از بررسی های اولیه مانند نظارت بر رطوبت خاک و منابع آب خواهند داشت.
ما داده ها را به سادگی در دسترس قرار خواهیم داد. با عنایت به حجم داده ها، ناسا تصمیم گرفت که داده ها تحت پردازش قرار بگیرند و در فضای ابری ذخیره شوند تا دسترسی به آنها مجانی باشد.
ناسا: مشارکت با «سازمان تحقیقات فضایی هند»(ISRO) چگونه شکل گرفت؟
روزن: ما مأموریت «تغییر شکل، ساختار اکوسیستم و پویایی یخ»(DESDynI) را برای پرتاب یک ماهواره باند L به دنبال بررسی سال ۲۰۰۷ توسط «آکادمی ملی علوم آمریکا» پیشنهاد کردیم. در آن زمان، سازمان تحقیقات فضایی هند درحال بررسی پرتاب یک ماهواره باند S بود. دو گروه علمی، یک مأموریت دو باند را پیشنهاد دادند و در سال ۲۰۱۴ ناسا و سازمان تحقیقات فضایی هند با همکاری در پروژه نیسار موافقت کردند.
از آن زمان، هر دو آژانس در بیشتر از ۱۴۵۰۰ کیلومتر مسافت و ۱۳ منطقه زمانی با یکدیگر همکاری کرده اند. سخت افزار قبل از مونتاژ شدن در هند، برای تکمیل ماهواره در قاره های متعدد ساخته شد. این به معنای واقعی یک سفر طولانی بوده است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب