دغدغه های شغلی،
فحش، تهدید و فشار ماهی 3 میلیون تومان!
كمیاب آنلاین: نانشان را از خواندن و به اشتراك گذاشتن اخبار در می آورند. شب و روزشان با اخبار گره خورده است. با تبلت یا موبایل خرید می كنند، با تبلت یا موبایل غذا می پزند، زمانی كه تبلت روی سفره كنار دستشان است غذا می خورند و در كل با تبلت و موبایل همه زندگی شان را می گذرانند. اخبار روی صفحه تبلت آنقدر زندگی شان را گرفته كه گاهی در خواب هم رهایشان نمی نماید. چون آنها «ادمین» هستند!
در روزهایی که یکی از سفارش های مهم روانشناسان به مردم، دورشدن از دیدن یا شنیدن اخبار است، آنها یعنی ادمین ها مجبورند سخت تر از روزهای عادی کار کنند. حجم زیادی از اخبار مربوط به کرونا را بخوانند، چشمشان به عکس ها و ویدئوهای زیادی بیفتد و در صورتیکه شاهد تفاوت قیمت سکه و دلار نسبت به روز قبل هستند، خبر را در شبکه های اجتماعی منتشر کنند. فشار روحی و روانی زیادی را تحمل می کنند بدون آنکه ارتقاء یا پیشرفت کاری خاصی داشته باشند یا حقوق و مزایای آنچنانی دریافت نمایند.
فارغ التحصیل رشته ارتباطات و روزنامه نگاری است و حدود چهار سالی می شود که ادمین شبکه های اجتماعی یکی از رسانه هاست. زمانی که بحث دغدغه های شغلی اش وسط می آید، چند بار می گوید: «خیلی سخت است».
«زینب» می گوید: «به نظر من ادمین ها همیشه در معرض لطمه روحی و روانی اند چون با همه نوع اخباری به شکل مستقیم در ارتباطند. برای مثال خبرنگاران حوزه های مختلف زمانی که پوشش یک رویداد ویژه یا ترافیک خبری را پشت سر می گذارند، امکان اینکه برای مدتی به مرخصی بروند و پس از چند روز استراحت به کارشان برگردند وجود دارد اما ما بعنوان ادمین مجبوریم همه اتفاقاتی که در هر حوزه خبری پیش می آید را رصد نماییم و در شبکه های اجتماعی بازنشر دهیم. در بعضی از شبکه های اجتماعی مثل تلگرام که رقابت تنگاتنگ است، سرعت عمل نقش زیادی دارد و این مساله کار را خیلی سخت تر می کند. این اتفاق سبب می شود حجم استرسی که پشت سر می گذاریم خیلی بالا برود. برای مثال پس از اتفاقات ناگواری که بتازگی در ایران پشت سر گذاشتیم، میزان استرس من بسیار بالا رفته است و شب ها خواب های آشفته می بینم. شیفت کاری من در آخر هفته یعنی روزهای پنجشنبه و جمعه خیلی فشرده و دشوار است و باید ۱۷ ساعت چشمم به همه سایت ها باشد.»
او ادامه می دهد: «از طرفی ادمین بودن هیچ پیشرفت کاری ای ندارد. حتی ادمین ها امنیت شغلی هم ندارند و زمانی که تلگرام فیلتر شد، من و همکارانم نگران آینده کاری مان بودیم.»
«اوایل که ازدواج کرده بودم، عملا وقت آشپزی نداشتم. بنا بر این مادرم زحمت آشپزی کردن را می کشید و برایم دو وعده غذا درست می کرد و می فرستاد. حتی گاهی اوقات که حجم کار بالاست، وقت شستن ظرف ها یا انجام کارهای خانه را ندارم. گاهی هم مجبورم از خیر خیلی از مهمانی هایی که دعوت می شوم بگذرم چون همیشه تبلت بدست هستم و باید اخبار را رصد کنم.»
زینب برای معرفی شغلش اصلا از واژه ادمین استفاده نمی کند و همیشه خودش را بعنوان کارمند یک رسانه می داند که در بخش سوشال مدیا یا همان شبکه های اجتماعی فعالیت می کند. فشار کاری در بعضی مواقع باعث شده که او هم به تغییر شغل فکر کند اما چون برای کاری که انجام می دهد زحمت بسیاری کشیده، هر بار که به تغییر شغل فکر کرده، نتوانسته با ترک کارش کنار بیاید؛ گرچه حقوقی که برای این کار دریافت می کند بسیار پایین است و به زور به سه میلیون تومان می رسد. این ادمین گاهی آنقدر از استرس و حجم بالای کار خسته می شود که دلش می خواهد فقط مرخصی بگیرد و در خانه استراحت کند بدون اینکه حتی سفر برود.
این روزها شبکه های اجتماعی منبع درآمد خیلی از افراد شده است و نحوه کار کردن با آن یک امتیاز بزرگ شمرده می شود. بنا بر این هر فرد جویای کاری که در هر رشته ای تحصیل کرده باشد اگر با نحوه کار کردن در شبکه های اجتماعی آشنا باشد، بیکار نمی ماند؛ گرچه این کار هم دشواری های خاص خودش را دارد.
«سپیده» لیسانس مدیریت تبلیغات تجاری دارد و حدود پنج سالی می شود که ادمین شبکه های اجتماعی یکی از خبرگزاری های بزرگ ایران است: «هر شغلی یکسری خاصیت های خوب و یکسری خاصیت های بد دارد. همه فکر می کنند ادمین ها فقط کپی کننده یکسری اخبار هستند در صورتیکه این طرز فکر اشتباه است و اتفاقا کارمان خیلی هم وقت گیر است. برای مثال آماده کردن یک پستِ اینستاگرام حدود یک ساعت وقت می گیرد. به عقیده من کار ادمینی بسیار حساس است برای اینکه شبکه های اجتماعی ویترین رسانه ها محسوب می شوند. من بعنوان ادمین مدام در حال بروز کردن اخبار هستم و همین کار سبب می شود در جریان اخبار و اطلاعات روز قرار بگیرم گرچه در ایام حساس مثل حادثه هواپیمای اوکراینی یا روزهای اوج کرونا من و همکارانم مدام در حال رصدکردن اخبار بودیم و این مساله موجب لطمه روانی ما می شد. بارها در دورانی که ترافیک اخبار است یا شاهد رویدادهای ناخوشایند بودیم به فکر تغییر شغل یا مرخصی طولانی مدت افتادم چون خواندن زیاد اخبار، استرس و اضطرابمان را زیاد می کند. برای مثال در دوران کرونا بواسطه کاری که دارم آنقدر اخبار مربوط به این مساله را می خوانم که متوجه خطر آن شدم و وسواس گرفتم و بیش از حد از وسایل ضدعفونی استفاده می کنم.»
اما صحبت های وی به همین جا ختم نمی گردد. سپیده به خاطر شغلش در چند سال اخیر از جمع خانوادگی و دوستانه دور شده است چون زمان کافی که با آنها وقت بگذراند، ندارد و مجبور است شب و روزش درگیر کار و اخبار باشد بنا بر این ناخودآگاه دایره ارتباطش محدودتر و کوچک تر می شود.
او می گوید: «شاید ادمین بودن برای افرادی که مجردند خوب باشد اما برای افراد متاهل بسیار دشوار است. از طرفی به جز لطمه های روانی، به جسم هم لطمه می زند و چون مجبورم مدام تبلت یا گوشی به دست باشم کتف، دست و از همه مهم تر چشم هایم در معرض لطمه است. مثلا یکی از انگشتانم مشکل حرکتی پیدا کرده است. حتی احساس می کنم فرم صورتم تغییر می کند چون سرم ساعت ها رو به پایین و چشمم به صفحه تبلت است. بنا بر این فکر می کنم حقوق ادمین ها باید آنقدری باشد که انگیزه ای برای ادامه کار بماند، در صورتیکه حقوق من اصلا خوب نیست. در ثانی هر بار که خبر فیلترینگ یکی از شبکه های اجتماعی مطرح می شود، این دغدغه فکری را دارم که باید دنبال شغل دیگری باشم.»
«علی» هم پنج سالی می شود که کارش ادمینی است. با آنکه از حقوق کارش راضی نیست و حدود سه میلیون تومان می گیرد اما ادمین بودن را خیلی دوست دارد. گرچه زیاد نگاه کردن به تبلت چشمانش را ضعیف کرده است اما به کارش عشق می ورزد و همه جا با افتخار می گوید ادمین است. اما از اینکه آخر هفته مجبور است وقتش را بجای آنکه برای همسرش بگذارد، روی ارسال اخبار در شبکه های اجتماعی بگذارد، احساس خوبی ندارد.
او معتقد می باشد حساسیت کارش بالاست و اگر مرتکب اشتباهی شود ممکنست برای همه کارکنان مجموعه ای که در آن کار می کند مشکل درست کند. یک دفعه هم ناخواسته بجای عکس یکی از شخصیت های سیاسی، عکس صحنه جرم را با خبر منتشر نموده است که البته مشکل سریع برطرف می شود و قضیه به خیر می گذرد.
«سیمین» هم اخیرا این کار را آغاز نموده است. کارش را اصلا دوست ندارد اما برای آنکه به کار نیاز دارد مجبور است آنرا انجام دهد. او هم در یکی از رسانه ها کار می کند و حقوق خوبی دریافت نمی نماید. آخر هفته ها ساعات طولانی خیره به تبلت می ماند و همین موجب سردردهای شدید او شده است. به هین دلیل هم برای تمام شدن ساعت کاری اش لحظه شماری می کند.
او هم لیسانس ارتباطات دارد و درباره دغدغه های کاری اش می گوید: «بسیاری از مردم وقت کافی برای خواندن گزارش ها و اخبار ندارند و فقط به خواندن تیتر خبر اکتفا می کنند. بعد در چارچوب کامنت، سوال های مختلفی می پرسند. پس از آن که برداشت خودشان را از خواندن تیتر یک خبر یا گزارش می کنند، برای ادمین فحش می نویسند و حتی خانواده ام را نفرین می کنند. هر وصله ناجوری به من و همکارانم می چسبانند در صورتیکه ما فقط یک کارمند محسوب می شویم که با کمترین حقوق اهتمام می نماییم مثل همه مردم زندگی خود و خانواده مان را بگذرانیم. مثلا پس از گران شدن بنزین وقتی اخبار مربوط به اعتراضات را منتشر می کردم برخی برایم پیام تهدید به مرگ ارسال می کردند. جدا از این موضوع، روزهای پنجشنبه و جمعه مجبورم در عین حال که کار می کنم، به زندگی شخصی خودم مثل خریدکردن هم برسم. بنا بر این مجبورم با تبلتی که اموال خبرگزاری شمرده می شود و برای دریافت آن تعهد داده ام از خانه خارج شوم و استرس دزدیده شدن تبلت هم همراهم باشد. بارها برایم پیش آمده که به مهمانی دعوت شده ام و مجبور بوده ام با تبلت بروم و با مشکل اینترنت روبه رو شوم و استرس کار موجب شود از خیر مهمانی بگذرم و برگردم. در کل ادمین بودن هم مشکلات روانی زیادی دارد و هم مشکلات جسمی و تا زمانی که کسی این کار را انجام ندهد متوجه مشکلات و دغدغه های آن نمی گردد. وقتی از بیرون به آن نگاه می کنند فکر می کنند کار راحتی است».
منبع: كمیاب آنلاین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب