اکسپلور 1 آغازگر رقابت فضایی و کاشف کمربندهای ون آلن

ببه گزارش کمیاب آنلاین، اصفهان کارشناس نجوم اظهار داشت: ماهواره اکسپلور 1 اولین ماهواره آمریکایی بود که با کشف کمربندهای ون آلن، عصری نوین در علم فضا شروع کرد.

علیرضا بیات در گفت و گو با ایسنا اظهار نمود: ماهواره اکسپلور ۱ نخستین ماهواره ای بود که توسط ایالات متحده آمریکا به فضا پرتاب شد. این ماهواره در ۳۱ ژانویه ۱۹۵۸ توسط موشک ژوپیتر C از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال به مدار زمین فرستاده شد.

وی اضافه کرد: اکسپلور ۱ بعنوان پاسخی به پرتاب موفق اسپوتنیک ۱ و اسپوتنیک ۲ توسط اتحاد جماهیر شوروی طراحی شد و نقطه آغازینی برای رقابت فضایی بین آمریکا و شوروی محسوب می شد.
کارشناس نجوم ادمه داد: این ماهواره علاوه بر جنبه نمادینی که داشت، اولین کشف بزرگ علمی در عصر فضا را رقم زد، کشف کمربندهای تابشی ون آلن که از زمین در مقابل ذرات حامله خورشیدی محافظت می کند.

بیات با اشاره به اینکه طول اکسپلور ۱ حدودا دو متر بود(عدد دقیق: ۲۰۳ سانتی متر) و قطر آن حدود ۱۵.۲ سانتی متر اظهار داشت: وزن این ماهواره در مقایسه با اسپوتنیک ۱ و اسپوتنیک ۲ بسیار کمتر بود و فقط ۱۳.۳۷ کیلوگرم وزن داشت. اکسپلور ۱ شکلی شبیه یک استوانه کشیده داشت و منبع انرژی آن باتری های شیمیایی بود که بخش های الکترونیکی آنرا تغذیه می کردند. سیستم مخابراتی این ماهواره شامل دو فرستنده رادیویی با فرکانس های ۱۰۸ و ۱۰۸.۰۳ مگاهرتز بود که اطلاعات را با مرکز زمینی تبادل می کردند.

وی اظهار نمود: هدف اصلی اکسپلور ۱ مطالعه ذرات پرانرژی و میدان مغناطیسی اطراف زمین بود. این ماهواره به چهار ابزار علمی مجهز بود: آشکارساز شمارشگر گایگر مولر برای اندازه گیری تابش کیهانی و شناسایی ذرات حامله اطراف زمین، حسگرهای دما برای اندازه گیری تغییرات دما در فضا، سنسورهای میکرو شهاب سنگ ها برای شناسایی و تحلیل تأثیر برخورد ذرات فضایی کوچک و فرستنده های رادیویی برای ارسال داده های علمی به زمین.

کارشناس نجوم اضافه کرد: کسپلور ۱ توسط موشک ژوپیتر C که نسخه اصلاح شده ای از موشک های ردستون بود، به فضا پرتاب شد. این ماهواره در مداری بیضوی قرار گرفت که حضیض آن(نزدیک ترین فاصله به زمین) ۳۵۹ کیلومتر و اوج آن(دورترین فاصله از زمین) ۲۵۱۵ کیلومتر بود. دوره تناوب آن نیز هر ۱۱۴.۸ دقیقه یک دور کامل به دور زمین می چرخید.
بیات افزود: قبل از پرتاب اکسپلور ۱، جیمز ون آلن، دانشمند فیزیک فضایی، فرضیه ای ارائه کرده بود که میدان مغناطیسی زمین می تواند ذرات حامله خورشیدی را در ارتفاع بالا به دام بیندازد. برای آزمایش این فرضیه، او آشکارساز گایگر مولر را در اکسپلور ۱ قرار داد. زمانیکه این ماهواره در ارتفاع بالا حرکت کرد، دانشمندان مشاهده نمودند که شمارش ذرات بطور غیرعادی کاهش پیدا کرد. این کاهش نشان داد که در آن مناطق میدان مغناطیسی قوی وجود دارد که ذرات حامله را به دام می اندازد. این یافته منجر به کشف کمربندهای ون آلن شد که یکی از مهم ترین خاصیت های محافظتی زمین هستند.
وی با اشاره به اینکه کمربند تابشی ون آلن شامل دو بخش است؛ کمربند داخلی در ارتفاع ۱۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتری زمین قرار دارد و بیشتر شامل پروتون های پرانرژی است، اظهار داشت: کمربند خارجی در ارتفاع ۱۵ هزار تا ۲۰ هزار کیلومتری زمین قرار گرفته و شامل الکترون های پرانرژی است.
کارشناس نجوم اضافه کرد: ماموریت اکسپلور ۱ تا ۲۳ می ۱۹۵۸(حدود ۴ ماه) به ارسال داده ها ادامه داد تا وقتی که باتری های آن به اتمام رسید. این ماهواره تا سال ۱۹۷۰ در مدار باقی ماند و در ۳۱ مارس همان سال وارد جو زمین شد و سوخت.
بیات افزود: اهمیت این ماهواره برای آمریکا و جامعه علمی جهان بسیار زیاد بود. اکسپلور ۱ نه فقط پاسخ آمریکا به برنامه اسپوتنیک شوروی بود، بلکه رقابت فضایی را وارد مرحله ای جدید کرد. کشف کمربند ون آلن اهمیت بالای ی در ماموریت های فضایی بعدی ایفا کرد، برای اینکه این کمربند می تواند بر تجهیزات فضایی و فضانوردان تأثیر بگذارد.
کارشناس نجوم اظهار نمود: ماموریت اکسپلور ۱ مسیر توسعه برنامه فضایی آمریکا و تأسیس ناسا در سال ۱۹۵۸ را هموار کرد. با وجود طراحی ساده و وزن سبک، اکسپلور ۱ یکی از مهم ترین ماهواره های تاریخ به حساب می آید که با کشف کمربندهای ون آلن، اولین اکتشاف علمی بزرگ در عصر فضا را رقم زد.



منبع: كمیاب آنلاین

آخرین مطالب مرتبط