نسل جدید ابزارهای امنیتی موبایل

در سال‌های اخیر، تهدید جاسوس‌افزارهای پیچیده دولتی مانند پگاسوس، نشان داد که لایه‌های دفاعی سنتی موبایل دیگر کافی نیستند. این بدافزارها اغلب با استفاده از آسیب‌پذیری‌های "Zero-Click" (بدون نیاز به کلیک کاربر) و به صورت کاملاً پنهانی، دستگاه‌ها را آلوده می‌کنند. در پاسخ به این تهدید، سازندگان اصلی موبایل، یعنی اپل و گوگل، شروع به معرفی ابزارهای امنیتی پیشرفته‌ای کرده‌اند که معماری امنیت دستگاه را به طور اساسی تغییر می‌دهند. این ابزارها دیگر تنها بر تشخیص پس از آلودگی متمرکز نیستند، بلکه هدفشان کاهش سطح حمله (Attack Surface) و جلوگیری از آلودگی در وهله اول است.

 

اپل در iOS، قابلیتی به نام «حالت قفل» (Lockdown Mode) را معرفی کرده است که به طور مستقیم برای هدف قرار دادن جاسوس‌افزارهای دولتی طراحی شده است. این حالت یک مکانیسم دفاعی شدید است که برای فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، مقامات دولتی یا هر فردی که در معرض خطر بالای حملات سایبری قرار دارد، در نظر گرفته شده است.

با فعال شدن این حالت، بسیاری از عملکردهای ارتباطی و پردازشی دستگاه به شدت محدود می‌شوند. به عنوان مثال، پیش‌نمایش لینک‌ها در پیام‌ها غیرفعال می‌شود، تماس‌های فیس‌تایم از شماره‌های ناشناس مسدود می‌شود، برخی از فناوری‌های وب پیچیده در مرورگر غیرفعال می‌گردند و اتصالات سیمی با کامپیوتر یا لوازم جانبی در حالت قفل امکان‌پذیر نیست.

هدف این محدودیت‌ها، از کار انداختن شیوه‌های معمول نفوذ بدافزارهای پیشرفته‌ای است که از طریق این کانال‌های ورودی به سیستم نفوذ می‌کنند. این حالت، نهایت فداکاری عملکرد در مقابل امنیت را نشان می‌دهد.

 

گوگل نیز در پلتفرم اندروید بر رویکرد چندلایه تمرکز کرده و سعی در تقویت ابزارهای تشخیص و حریم خصوصی در هسته سیستم‌عامل دارد:

 

تقویت Google Play Protect: گوگل Play Protect را به‌روزرسانی کرده تا توانایی بیشتری در تشخیص برنامه‌هایی با رفتارهای مخرب و مشابه جاسوس‌افزارها، حتی زمانی که برنامه از طریق کانال‌های غیررسمی نصب شده باشد، داشته باشد.

شفافیت دسترسی‌ها: اندروید به طور فزاینده‌ای بر شفافیت دسترسی‌ها تأکید دارد، مانند نمایشگرهای واضح‌تر در مورد دسترسی به میکروفون و دوربین و سیستم‌های مجوزدهی کوتاه‌مدت. این امر به کاربران اجازه می‌دهد تا هرگونه فعالیت غیرمجاز برنامه‌های پس‌زمینه را سریع‌تر شناسایی کنند.

امنیت سخت‌افزاری: در سطح سخت‌افزار، تراشه‌های امنیتی مانند Titan M2 گوگل (مخصوص گوشی‌های پیکسل) یا تراشه‌های مشابه در سامسونگ، به طور فزاینده‌ای برای ذخیره امن کلیدهای رمزنگاری و حفاظت از فرآیند بوت شدن دستگاه به کار می‌روند که از دستکاری‌های سطح پایین توسط بدافزارها جلوگیری می‌کنند.

 

علاوه بر ابزارهای داخلی سیستم‌عامل، توسعه‌دهندگان شخص ثالث نیز ابزارهایی را برای سنجش امنیت دستگاه عرضه کرده‌اند. این ابزارها اغلب به کاربران کمک می‌کنند تا وضعیت امنیتی دستگاه خود را بررسی کنند و علائم هشداردهنده آلودگی (مانند مصرف باتری غیرعادی ناشی از فعالیت پس‌زمینه) را تشخیص دهند.

نکته کلیدی: هیچ ابزار نرم‌افزاری به تنهایی کافی نیست. آموزش کاربران در مورد خطرات لینک‌های فیشینگ، استفاده از رمزهای عبور قوی و مدیریت دقیق مجوزهای برنامه، همچنان اولین و مهم‌ترین خط دفاعی محسوب می‌شود. در نهایت، نبرد با جاسوس‌افزارهای موبایل یک مسابقه تسلیحاتی دائمی است که در آن، سازندگان موبایل به طور مداوم برای محکم کردن دژهای دیجیتالی کاربران خود تلاش می‌کنند.

 

ثبت دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامت گذاری شده اند *