مذاكره دیپلمات های سایبری برای ساختن آینده اینترنت جهانی
به گزارش کمیاب آنلاین چشم اندازهای متناقضی برای آینده اینترنت جهانی به صورت اجتناب ناپذیری با یکدیگر برخورد می کنند و دیپلمات های سایبری مجبور به مذاکره در مورد این گزینه های دشوار و ساختن آینده فضای سایبری هستند.
به گزارش کمیاب آنلاین به نقل از ایسنا، روابط قدرت، ارزش ها و نهادهای حاکم بر فضای مجازی از زمان توسعه اولیه آن در دهه ۱۹۶۰، امروز توسط کسانی به چالش کشیده می شود که در ایجاد ساختار آن حضور نداشتند. در این راستا و به نقل از مرکز ملی فضای مجازی، گرچه اختلافات بین المللی در مورد مقررات اینترنتی را می توان به دهه ۱۹۹۰ برگرداند، اما حالا شدت آنها بیشتر از هر زمان دیگری است. چشم اندازهای متناقض برای آینده اینترنت جهانی به صورت اجتناب ناپذیری با یکدیگر برخورد می کنند و دیپلمات های سایبری مجبور به مذاکره در مورد این گزینه های دشوار و ساختن آینده فضای سایبری هستند.
در سپتامبر ۲۰۱۹، گروهی به رهبری هوآوی که شامل China Mobile و China Unicom و وزارت صنعت و فناوری اطلاعات چین بود، یک اصلاح اساسی در اینترنت را پیشنهاد کرد: پروتکل جدید اینترنت از بالا به پایین به نام "New IP". از نظر آنها، IP جدید پشتیبانی بهتری از دنیای فیزیکی و دیجیتال کاملاً متصل و شبکه ای شده از راه حقیقت مجازی، اتومبیل های بدون راننده، اینترنت اشیا و سایر فناوری های نوظهور عرضه می دهد.
این گروه همینطور استدلال می کند که اینترنت در شکل فعلی خود «مشکلات فراوانی از نظر امنیتی، قابلیت اطمینان و پیکربندی دارد.» فراتر از این ملاحظات فنی، برخی این پیشنهاد چین را بعنوان فصلی دیگر از یک حرکت سیاسی گسترده تر می خوانند که چین و برخی دیگر از کشورها مدتی است آنرا دنبال می کنند.
فضای مجازی دیگر تحت سلطه غرب نیست و باید بازتاب تعادل جدید قدرت در سیستم بین الملل باشد
این همان استدلالی است که ما در «قدرت و دیپلماسی در فضای مجازی پسالیبرال» عرضه کردیم. ما استدلال می نماییم که نظم بین المللی لیبرال عمدتاً پیرامون سه مفهوم بیان شده است: قدرت غربی، ارزش های لیبرال و نهادهای تحت سلطه غرب. همان گونه که در اواخر ربع اول قرن بیست و یکم تلاش می نماییم، روابط بین الملل به صورت فزاینده ای در حال عبور از لیبرالیسم است. باآنکه خطوط دقیق نظم جدید هنوز در دست ساخت است، اما مطمئناً کمتر غربی، کمتر لیبرال و به صورت بالقوه کمتر همکارانه خواهد بود.
آی پی جدید عرضه شده توسط گروه تحت هدایت هواوی را می توان بعنوان بخشی از مجموعه ابتکارات گسترده تر و البته نه لزوماً به هم پیوسته که هدف آنها ایجاد تعادل در روابط قدرت در تنظیم فضای مجازی است، دانست. بعضی از این ابتکارات در سازمان ملل معرفی شده است، جایی که در ابتدا دستورالعمل جهانی امنیت سایبری با بحث و گفت گوهای گروه متخصصان دولتی (GGE) انجام می شد.
در سپتامبر ۲۰۱۸، مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای نخستین بار ایجاد نه یک فرایند بلکه دو فرایند موازی را تصویب کرد. یکی از آنها نسخه ششم GGE با حمایت ایالات متحده بود. گروه دیگر کارگروه آزاد (OEWG) بود که توسط روسیه پیشنهاد شد و عضویت در آن برای همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد آزاد بود.
اعضای این دو فرآیند موازی تا حدی همپوشانی دارند (همه اعضای GGE هم به صورت پیش فرض اعضای OEWG هستند) و (تقریباً) در مورد موضوعات بسیار مشابهی بحث می کنند. ۱۰۹ رأی مثبت به پیشنهاد روسیه برای تشکیل OEWG به وضوح نشانگر حمایت خیلی از دولت ها از بحث گسترده تری فراتر از GGE انحصاری آمریکا و چشم اندازهای جدید در مورد امنیت سایبری و حاکمیت اینترنت است که با ارزش هایی که دهه هاست توسط غرب پشتیبانی می شود متفاوت می باشد.
سال قبل روسیه همینطور پیشنهاد ایجاد کمیته دیگری از متخصصان با هدف نهایی ایجاد یک معاهده بین المللی جرایم اینترنتی برای جایگزینی کنوانسیون بوداپست شورای اروپا را داد. قطعنامه روسیه توسط ۷۹ دولت- همچون دولت هایی مانند هند، اندونزی و آفریقای جنوبی که طرف مشخصی ندارند - و با ۳۳ رای ممتنع تصویب گردید، در حالیکه ۶۰ کشور به آن رأی منفی دادند. این قطعنامه یک مرتبه دیگر نه تنها جذابیت ابتکارات روسیه، بلکه تلاشهای جدید غیرغربی برای تعیین نحوه اداره فضای مجازی در سطح بین المللی را نشان داد.
پیشنهاد «IP جدید» بار دیگر نقش برجسته شرکتهای فناوری بزرگ را در شکل گیری بحث های ژئوپلیتیک در فضای مجازی مشخص کرد. بحث در مورد نتایج ژئواستراتژیک و امنیتی زیرساخت 5G تا پیش از COVID-19 تحت سلطه هواوی بود و حتی چندین نظریه توطئه هم پیرامون این مورد گنجانده شده است.
در غرب، مایکروسافت، زیمنس و سایر شرکت ها هم به صورت فعال در بحث در مورد رفتار مسئولانه دولت ها سهیم هستند و اغلب خود رفتارهای دولتی را به نمایش می گذارند. برای مثال مایکروسافت اخیراً از ایجاد دفتر نمایندگی خود در سازمان ملل اطلاع داده است که یکی از اهداف آن در کنار اهداف دیگر «پیشرفت همکاریهای مایکروسافت با سازمان ملل و آژانس های آن» است.
ظهور دیپلماسی سایبری
در حالیکه نظم بین المللی لیبرال امکان توسعه فضای مجازی را فراهم آورد، با حرکت به سمت نظم پسالیبرالی ما شاهد ظهور دیپلماسی سایبری، یعنی استفاده از منابع دیپلماتیک و انجام عملکردهای دیپلماتیک برای تأمین منافع ملی در فضای مجازی هستیم. در دهه گذشته، ده ها وزارت خارجه دفاتری را منحصراً به فضای مجازی اختصاص داده و «دیپلمات های سایبری» را منصوب کرده اند تا بتوانند به سیاست زدگی فزاینده فضای مجازی و پویایی های گسترده فنی-ژئوپلیتیک آن پاسخ دهند. این اقدامات تمرکز بر فعالیتهای سیاست سایبری بین المللی را در وزارتخانه های امور خارجه افزایش داده و مبحث را در سلسله مراتب اولویت های دولت بالا برده و سطح فعالیت بین المللی هر کشور را در فضای مجازی افزایش داده است.
در دنیایی که کشورهای بیشتری در حال دستیابی به قابلیت های سایبری هجومی هستند، وجود دیپلماسی سایبری برای پیشگیری از انتساب اشتباه حملات سایبری با حفظ گفت وگوی مداوم بین همتایان و اطمینان از باز ماندن کانال های ارتباطی، حتی در مواقع بحرانی، لازم است. همینطور برای ایجاد هنجارهای اجبار آور و غیرالزام آور در رفتار مسئولانه دولت ها در فضای مجازی و رسیدگی به شدیدترین واگرایی ها و درگیری ها بین ذینفعان در این حوزه ضروریست.
این امر از راه مجامع چندجانبه مانند GGE و OEWG، اقدامات منطقه ای مانند سازمان امنیت و همکاری در اروپا (OSCE) اقدامات ایجاد اعتماد و توافق نامه های دو جانبه مانند توافق نامه سایبری ایالات متحده و چین ۲۰۱۵ امکان پذیر است.
در یک فضای مجازی که بیشتر توسط متخصصان و مهندسان فناوری اطلاعات تنظیم می شد، دیپلمات های سایبری حالا به صورت فعالانه در حال کوشش برای ایجاد اجماع بین ذینفعان و بعنوان آخرین چاره، ایجاد پل هایی بین دیدگاه های کاملا متفاوت و در بعضی موارد ناسازگار هستند. مورد اول (ایجاد اجماع) نیازمند پذیرش کمترین اشتراکات میان ذی نفعان مختلف است که احتمالاً ارزش های اصلی پیشین را برای نظم پایدار بین المللی فضای مجازی قربانی می کند.
مورد دوم (ایجاد پل میان دیدگاه های متفاوت) به منزله پذیرش شکست در ایجاد و حفظ یک فضای مجازی همگن و پذیرش شبکه های کمتر متصل است. از آنجائیکه چشم اندازهای متناقض برای آینده اینترنت جهانی به صورت اجتناب ناپذیری با یکدیگر برخورد می کنند، دیپلمات های سایبری مجبور به مذاکره در مورد این گزینه های دشوار هستند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب